2016 w operze

Czas na kolejne roczne podsumowanie - to już czwarte na moim blogu . Jak zawsze jest ono czysto subiektywne, także w tym sensie, że jako zwykła polska operomaniaczka nie uprawiająca wymarzonego zawodu rentiera mam ograniczone możliwości czasowe i przede wszystkim finansowe. Siłą rzeczy jestem skazana na „teatr blisko domu”, w tym wypadku warszawski TWON i kilka wycieczek na spektakle gdzie indziej. Perturbacje zdrowotne zatrzymały mnie w rodzinnym mieście na czas wakacji, więc i z festiwalowych koncertów i atrakcji wiele nie użyłam. Na szczęście są także liczne transmisje kinowe, sieciowe i telewizyjne. Tym niemniej zdarzają się przypadki, że o  jakimś konkretnym przedstawieniu słyszę dużo i dobrze, a nijak nie mogę go zobaczyć. W tym roku szczególnie bolesna była niemożność bycia świadkiem wagnerowskich debiutów Anny Netrebko i Piotra Beczały w drezdeńskim „Lohengrinie”. Jak zawsze we wspominkach o tym, co mi się wśród obejrzanych i wysłuchanych spektakli wydało najlepsze nie stosuję stopniowania, bo zwyczajnie ani nie umiem, ani nie wydaje mi się to potrzebne.

     Spektakl roku: 

-      „Amleto” Franco Faccio w Bregencji

-      „Lady Makbet mceńskiego powiatu” w Lyonie

-      „Czarodziejski flet” w Warszawie

-      „Łaskawość Tytusa” tamże

-      „Don Pasquale” w Krakowie

-      „L’Amour de loin” w Nowym Jorku

-      „Roberto Devereux” tamże

Pamiętnych spektakli było w 2016 trochę mniej niż rok wcześniej, ale za to aż 3 u nas, w Polsce. Szczególnie cieszę się z dwóch mozartowskich, które pokazał „mój” Teatr Wielki. Może Was nieco zdziwić obecność na tej liście „Roberta Devereux”, ale uważam, iż takie tradycyjne w najlepszym sensie tego słowa przedstawienia, należy cenić i docenić. Poza tym cieszy mnie nagła popularność „Lady Makbet mceńskiego powiatu”, mającej w 2016 dwie doskonałe odsłony – bardzo dobrą w Monachium i  jeszcze lepszą w Lyonie. A już w lutym 2017 transmisja tej wspaniałej opery z Amsterdamu.

DVD roku:

- „Saul” z Glyndebourne

- „Rape of Lucretia” z Glyndebourne

CD roku – recital, pieśń

-      „Verismo” Anna Netrebko

-      „Farinelli” Ann Hallenberg

-      „In War  and Peace” Joyce DiDonato

-      „Chants d’Auvergne” Karina Gauvin

-      „Oh, Boy” Marianne Crebassa

CD roku – pełna opera

-      „Idiota” Weinberga  (PanClassics)

-      „Adriano in Siria” Pergolesego (Decca)

Role roku

- Anita Rachvelishvili jako Dalila w Paryżu

- Pavel Černoch jako Amleto i Iulia Maria Dan jako Ofelia w Bregencji

- John Lundgren jako Wotan w Bayreuth

- Ausrine Stundyte jako Katarzyna Izmajłowa w Lyonie

- Anja Kampe  jako Katarzyna Izmajłowa w Monachium

- Kacper Szelążek jako Ariodante i Olga Pasiecznik jako Ginevra w Warszawie

- Mariusz Kwiecień jako król Alfons, Elīna Garanča jako Leonor i Matthew Polenzani 

  jako Fernand w Monachium

- Mariusz Kwiecień jako Zurga w Nowym Jorku  

- Charles Castronovo jako Faust („Mefistofele”) w Baden Baden

- Marianne Crebassa jako Cherubino i Eleonora Buratto jako Hrabina w Amsterdamie

- Susanna Philips jako Clemence i Tamara Mumford jako Pielgrzym (L’Amour de loin”) 

   w Nowym Jorku

- Tomasz Konieczny jako Telramund w Wiedniu

- Aleksandra Kurzak jako Rachela w Monachium      

Tu miałam kłopot z ograniczeniem liczby kreacji wokalno-aktorskich, które mi się podobały. Tłumaczę to tym, iż łatwiej nawet z niedobrej produkcji wyłuskać dobre role niż znaleźć świetny całościowo spektakl.

     Wokalne nadzieje

Nawet nie wiecie, jak mnie raduje fakt iż nie mogę wymienić konkretnych nazwisk z obawy, że któreś pominę - taką mamy masę wspaniałych, polskich talentów. Niektórzy z nich zaczęli swoją drogę ku gwiazdom i już, już za chwilę na operowym firmamencie zabłysną. Niebawem zamierzam poświęcić im osobny post. Natomiast moim osobistym odkryciem jest  śpiewaczka do kategorii młodzieżowej nienależąca, ale ja jej wcześniej nie znałam – Ausrine Stundyte.

 

Dyrygent roku

- Kirill Petrenko – „Lady Makbet mceńskiego powiatu”  w Monachium

W tym wypadku jak rzadko nie miałam szczególnych problemów z wyborem. I tylko żal, że Petrenko już tylko przez rok zostanie w Monachium by odejść do Berliner Philharmoniker.

Kategoria specjalna
- Monica Bellucci i Ana Maria Martinez za wspólną kreację aktorsko-wokalną w trzecim sezonie "Mozart in the Jungle", gdzie dały twarz i głos La Fiammie

Bawcie się dobrze w Sylwestra i niech 2017 przyniesie nam wszystkim wspaniałe wrażenia muzyczne!