„Królowa jest tylko jedna”

Ta sama od mniej więcej 30 lat i nie wygląda na to, aby w najbliższej przyszłości miała komu przekazać tron. Ewa Podleś, bo oczywiście o niej mowa jest obiektem kultu i właściwie nie ma wielbicieli – ona ma wyznawców. Jej głos rozpoznawalny od pierwszych sekund trudno poddaje się opisowi  ale jedno można o nim powiedzieć z pewnością stuprocentową: to jest instrument zdumiewający  i jedyny na świecie. Wyróżnia się urodą niebanalną i nie dla wszystkich oczywistą. Ale jeśli  go raz usłyszałeś, to albo nigdy go nie zaakceptujesz ( o, nieszczęsny) , albo przepadłeś na zawsze ( a imię nasze legion). Podleś używa swojego daru w sposób absolutnie mistrzowski i z doskonałą świadomością na co go w danym momencie kariery stać. Zaczynała od wirtuozowskich partii Rossiniego i Handla wymagających koloraturowej pirotechniki i śpiewała je dość długo. W jej wykonaniu ozdobniki nigdy nie były sztuką dla sztuki, czystym popisem – zawsze służyły podkreśleniu emocjonalnego wyrazu muzyki. U Podleś każde słowo znaczy. Głęboki kontralt predestynował ją szczególnie do ról spodenkowych , w których się wyspecjalizowała narzekając czasem, że miło byłoby przytulić się do szerokiej piersi kolegi a nie tylko obejmować soprany. Ale kto widział i słyszał Podleś jako Rinalda, Tancreda, Giulio Cesare, Orfeo  czy Arsace zawsze będzie to miał we wdzięcznej (i stęsknionej) pamięci Później zaczęła wykonywać nieco inny repertuar i doskonale bawi się rolami czarownic i wrednych bab. Była fenomenalną Ulricą w „Balu maskowym” i mimo, że ta partia składa się właściwie z jednej arii i kilku recytatywów publiczność zgotowała jej owację przerywającą spektakl na długie minuty (obok niej występowali wówczas Salvatore Licitra i Dimitrij Hvorostovsky). Na „Giocondę” w MET przychodzono tylko dla niej opuszczając teatr masowo po  jedynej arii   Ślepej, co musiało być nieprzyjemne dla całej reszty obsady. Zwłaszcza , że ta postać znika już w pierwszym akcie. Ostatnio ten sam numer wycięła w Paryżu powodując, że widownia oszalała z zachwytu nad Madame de la Haltiere, czyli złą macochą w „Kopciuszku” Masseneta. Tego lata pani Podleś powraca do Rossiniego – na festiwalu w jego rodzinnym Pesaro wystąpi jako tytułowy bohater w „Ciro in Babilonia”. U nas będzie szansa usłyszeć ją w lutym 2013, kiedy to da w warszawskim Teatrze Wielkim koncert specjalny.   

http://www.youtube.com/watch?v=p-svi2L03uY

http://www.youtube.com/watch?v=qAueXMs29IM

http://www.youtube.com/watch?v=12YoqedTLeM