Mój operowy rok 2013

2013 dobiegł końca i chociaż w operze  liczą się raczej sezony, postanowiłam dokonać małego podsumowania. Miniony rok w moim życiu osobistym  był czasem pożegnania i dramatu, więc z konieczności nie wykazywałam się szczególną mobilnością. Dlatego niestety większość spektakli mogłam odbierać tylko za pośrednictwem mediów. Dobre i to. Zapraszam Państwa do ujawniania własnych typów, zgodnych i niezgodnych z moimi. W okresie ostatnich 12 miesięcy upewniłam się tylko co do jednego  - każdy z nas słyszy i widzi co innego ogladając teoretycznie to samo. I o ile to zjawisko wydaje się być normalne wśród amatorów (czy, jak niektórzy wolą nas nazywać dyletantów), do których się zaliczam – wśród osób mieniących się fachowcami trochę niepokoi. Występuje zaś we wcale nie mniejszym nasileniu niż u tych, którzy operę tylko kochają.Wszak profesjonaliści powinni mieć jakieś standardy, prawda? No dobrze, to była mała prowokacja. Nimi także rządzi przede wszystkim osobisty gust, można się o tym przekonać czytając kilka różnych wypowiedzi na temat tego samego przedstawienia czy płyty. Nie chodzi tu tylko o dziennikarzy muzycznych (nie wszędzie, jak u nas jest to gatunek zagrożony wymarciem), ale także o praktyków.Mnie się wydaje, że to rzecz ludzka i, o ile nie obrażamy interlokutorów, którzy maja opinię nawet krańcowo różną od naszej  - jest OK. A oto moje typy:

Spektakl roku:

-      „Jolanta“/“Zamek Sinobrodego“ w TWON (i to jest wielka radość)

-      „Parsifal“ w Met

-      „Carska narzeczona“ w DOB

-      „Don Carlo“ w BSO i ROH (produkcje nienowe, ale dobre i jak wykonane!)
-  „Dialogi karmelitanek" - Théâtre des Champs-Elysées

-      „Moc przeznaczenia“ w BSO (z zastrzeżeniem, że mój entuzjazm dotyczy wyłacznie warstwy muzycznej, specjalny post opublikuję po powrocie z Monachium)

Koncert roku:

-      Ewa Podleś w TWON

DVD roku:

-      „Ciro in Babilonia“

-      „Ring“ z Met (mimo wszystko)

-      „Kopciuszek“ Masseneta

-      „Cyganeria“ z Salzburga

CD roku - Recital

-      „Wagner“ – Jonas Kaufmann

-      „Romantische Arien“ – Christian Gerhaher

-      „Bella mia fiamma“ – Olga Pasiecznik

-      „Verdi“ – Anna Netrebko

CD roku – pełna opera

„Der Fliegende Holländer“/“Le Vaisseau fantôme“, dyr. M. Minkowski

Role roku

-      Anja Harteros, Jonas Kaufmann i Ludovic Tézier w „Mocy przeznaczenia“

-      Anita Rachvelishvili  w „Carskiej narzeczonej“

-      Daniela Barcellona w „La donna del lago“

-      Joyce DiDonato w „Marii Stuardzie“

-      Liudmyla Monastyrska w „Nabucco“ z ROH i La Scali

-      Peter Mattei i Rene Pape w „Parsifalu“ z Met

-      Ferruccio Furlanetto i Mariusz Kwiecień w „Don Carlo“

Dyrygent roku

-      Antonio Pappano (całokształt)

Rozczarowanie roku

-      „Traviata“ w La Scali (bardzo niedobry spektakl z kiepską Violettą)

Koniecznie muszę jeszcze przypomnieć o przedstawieniu, które miało premierę w 2012 i nie zostało niestety wydane na DVD, ale ja je odkryłam w 2013. Było dla mnie wielkim przeżyciem i oczarowaniem – „Opowieść o niewidzialnym grodzie Kiteżu i dziewicy Fiewronii“ z Nederlandse Opera. Tym samym Dmitri Tcherniakov utrwalił mi się jako reżyser zarówno największego sukcesu jak największej klapy mijajacego roku. Oczywiście, kiedy już ten post zostanie opublikowany, okaże się z pewnością, że o czymś zapomniałam. Ale mam nadzieję, że może ktoś mi przypomni …